Fyrsta myndin sem Laddi leikur aðalhlutverk í og hann stendur sig með prýði, enda einn besti leikari á Íslandi.
Jóhannes (Ladda), miðaldra karlmaður í hjónabandi sem má kallast í meðallagi stöðvar á Reykjanesbrautinni til að hjálpa Tótu, ungri stúlku (Unnur Birna) í bílavandræðum (en hún er síðan bara bensínlaus). Hann gefur henni far í bæinn og til að þakka fyrir sig gefur hún honum drykk heima hjá sér og hendir honum í bað. Atburðarásin hraðast þegar kærasti hennar, ofbeldisfullur handrukkari, kemur heim. Þá hendist Jóhannes út á götu nærrum nakinn og nágranni hringir á lögguna. Eftir það byrjar skemmtileg gaman-atburðarás þar sem greyið maðurinn lendir í óheppnasta dag lífs síns og samantvinnist t.d. lögreglan og Stefán Karl en þeir Laddi taka vafasöm lyf og skemmta sér ágætlega saman.
Mér fannst hún allt í lagi. Alls ekki sjöa. Mér líkaði þó mun betur við hana eftir að hafa séð leikstjórjann, Þorstein í tíma daginn eftir. Hann var viðkunnanlegur maður og hafði greinilega gaman af því að gera myndina. Myndin var langdregin á köflum eins og endalausu senurar af Ladda í bílnum, sem hefði mátt klippa um helming. Ég tók ekki eftir litlu mistökunum eins og þegar stígvél voru stillt upp mismunandi á milli klippa eða munurinn á rigningunni eða bleytu á götunni. Allt í allt var þetta ágæt mynd, en ég myndi ekki borga 500 kall til að fara á hana aftur.
4 stig.
ReplyDelete